Ik hou ontzettend veel van dragen en als draagconsulente bij Dragen geeft Plezier hoorde een kangoeroe.
Dat is een draagbeest van nature. Die moest ik maken. Dus haakpatroon en garen gekocht. Helaas snapte ik niets van wat er nou precies stond, het haakpatroon leek wel Chinees. Ik heb het haakpatroon een aantal jaren in de kast laten liggen. Zo van “het ligt daar prima, ooit ga ik hem maken…”
Ooit.
Die ooit kwam sneller dan ik ooit gedacht had, echt.
Ik vertelde een vriendin van mij over de kangoeroe en dat het patroon stof lag te happen. En dat terwijl ik alle spullen al in huis had…
Zij zei: “ik leer je patroon lezen!”
Wat een ochtend zeg. Een hele openbaring van wat er nu precies stond, maar ook discussie. We hebben het zeker een uur gehad over hoe lees je die toerregels nou precies. Vooral de interpretatie ervan. Iedereen leest (en schrijft) weer anders.
Na die discussie én die openbaringen, gebeurde het volgende: Ik stopte niet meer met haken. Het was ZO leuk dat ik patroon na patroon verslond.
De boekenkast staat vol met haakboeken en losse mappen met uitgeprinte patronen.
En ligt het huis vol met alle gehaakte projecten: van draagdieren, naar gezin, naar bloemenpoppen, naar mijn eigen Draagmama, naar dekens. Echt van alles hebben we liggen. En het houdt niet op. De kinderen zijn ook aangestoken met het haakvirus. Het wordt steeds leuker.
